Little House by Boston Bay

 

Little House by Boston Bay

Charlotte Years, deel 1

Geschreven door:   Melissa Wiley

Illustraties van:       Don Andreasen/ geen illustraties

Uitgeverij:               HarperTrophy

ISBN:                     0-06-028201-0

                              978-0-06-114828-6

Hard/Softcover, Engels

Aantal pagina’s:      135 + extra/ 195

Samenvatting:

Dit boek is deel 1 van de Charlotte Serie.

SPOILER!

Charlotte is ongeveer 4, bijna 5 jaar, bij het begin van dit boek. Ze helpt haar moeder Martha en zus Lydia met dekken van de tafel voor het avondeten voor zaterdagavond. Dit is altijd een bijzondere maaltijd, omdat vader en de broers klaar zijn met hun werk in de smidse en omdat zondag een rustdag is. Op zaterdag is er suikerstroop bij het avondeten en daar houdt Charlotte veel van. Ze heeft haar eigen “zaterdagfamilie” en dat geheimpje vertelt ze aan niemand. Met deze familie bedoeld ze de kan met stroop, de botervloot en de kan met appelsap. De echte familie bestaat uit de kinderen Lydia, Lewis, Tom, Charlotte en baby Mary. De onafhankelijkheidsoorlog tegen de Engelsen is begonnen en er wordt vaak over gepraat binnen het gezin. Charlotte snapt er niet zoveel van. In Boston, de grote stad vlakbij Roxbury, houden de Engelsen de haven geblokkeerd, waardoor er geen handel kan plaatsvinden.

Deze zaterdagavond ontbreekt de kan met stroop bij het eten. Ineens komt de oorlog dichtbij, want door de blokkade is er geen stroop meer te koop. Charlotte vindt het niet eerlijk dat de kan ontbreekt, omdat haar geheime familie nu niet klopt. Er wordt gepraat over de blokkade en Lewis levert commentaar op een manier die zijn ouders niet waarderen. Als hij wordt gewaarschuwd in verband met zijn taalgebruik komt ter sprake dat zijn vader deze woorden nooit zal gebruiken. Zijn vader niet…. Maar zijn moeder wel! Moeder voelt zich aangesproken en moet er wel om lachen dat haar eigen zoon haar terecht wijst. De zaterdagavond in het gezin is gezellig. Charlotte houdt er ook van als moeder haar vraagt om mee het eten voor de zondag voor te bereiden. En hoewel niemand zich echt zorgen maakt om de oorlog, vindt Charlotte de wereld maar groot en de Engelsen vervelend.

In de smidse werkt, behalve vader en Lewis en Tom, ook Will. Deze jongeman woont doordeweeks bij het gezin en op zondag is hij thuis. Charlotte is dol op de jongeman en hoopt stiekem dat Lydia ooit met hem gaat trouwen. Will weet alles over vogels en heeft Charlotte een vogelnestje laten zien en vertelt dat de kraai niet in Amerika woont. Lydia en Charlotte moeten elke ochtend eerst het werk in de slaapkamers doen en op maandagmorgen probeert Charlotte altijd snel te zijn, zodat ze nog met Will kan praten. Deze ochtend lijkt er eerst niemand beneden te zijn, maar dan komt moeder binnen met de melk en ze stuurt Charlotte naar de bijkeuken om nog iets voor de tafel te halen. Charlotte merkt dat de oven aan is en ze weet dus dat er gebakken gaat worden. Ze moet nog een paar karweitjes doen voor het eten. Aan tafel vertelt ze Will dat er geen stroop meer is. Hij luistert goed naar haar en vertelt haar dat dit is wat zij merkt van de oorlog. Charlotte denkt er aan hoe fijn ze het vindt dat Will er weer is. Echter, diezelfde ochtend, vertelt Will aan moeder dat hij een vriendin heeft, Lucy, en dat, als hij genoeg gespaard heeft, ze gaan trouwen en in de buurt van de smidse komen wonen. Eerst vindt Charlotte het niet zo leuk, maar later hoopt ze dat de vriendin Lucy aardig is en dan kan het alleen maar gezelliger worden. Hierna wordt het hoog tijd om te gaan bakken. Als Charlotte voelt of de oven al warm genoeg is, is moeder helemaal verbaasd dat ze dat zo goed kan. Charlotte heeft altijd goed gekeken hoe moeder het deed en nu mag ze het helemaal zelf bepalen. Als de oven warm genoeg is, worden de pasteien, taarten en broden gebakken.

Het wordt eindelijk lente en dat brengt een hoop werk met zich mee. Vader heeft het druk in de smidse waar de mannen komen om hun paarden te laten beslaan, hun gereedschappen te laten maken en tegelijk worden er nieuws en praatjes vertelt. Vaak gaat het over de oorlog en hoe het er voor staat. Moeder begint met de tuin, samen met haar dochters. Vaak wordt er ’s avonds in de kamer als iedereen bij elkaar zit, gepraat over de oorlog. Lewis en Tom vangen veel op in de smidse en weten veel te vertellen. Ook hebben ze er een mening over, welke in de avond soms door hun ouders wordt bijgestuurd. Van deze gesprekken leert Charlotte ook het een en ander over de oorlog.

Dan wordt het de verjaardag van Charlotte. Ze wordt 5 jaar. Moeder vindt dat het tijd wordt dat ze poppekleertjes leert maken en ze krijgt een stukje stof. Als Charlotte zegt dat ze geen pop heeft, krijgt ze ook een pop, gemaakt van een wasknijper. Zelf maakt ze mooie kleertjes. Omdat moeder gezegd heeft om goed na te denken over de naam van de pop, krijgt pop niet meteen een naam. Wel is ze de grote schat van Charlotte en ze neemt pop overal mee naar toe in haar schortzak.

De volgende dag werken ze wel weer in de tuin. Charlotte verbaasd zich er over dat moeder zoveel weet over kruiden en vraagt hoe dat toch kan. Moeder vertelt dat ze vroeger, in Schotland, alles geleerd heeft van een oude vrouw die alleen op de heide woonde. Moeder praat altijd veel en snel en ze houdt van zingen. Wat ze ook goed kan is verhalen vetellen en deze keer vertelt ze het verhaal van de vrouw die oppas was voor een feeënkind. De vrouw had zelf een baby en terwijl ze haar baby eten aan het geven was, kwam er een fee binnen. Ze had een baby in haar armen en vroeg of de moeder ook voor hem kon zorgen. De moeder stemde toe en zoogde zo beide baby’s. Ze deed erg haar best geen van de baby’s voor te trekken, wat haar goed lukte. Hoewel iedereen weet dat er niets lelijkers op de wereld is dan een feeënkind. Elke week vond de moeder op een morgen kleren voor de beide kinderen en een heerlijk feeënbrood. Ergens in de zomer kwam de feeënmoeder terug en ze was erg blij om te zien hoe goed het ging met haar baby. De mensenmoeder mocht met haar mee. Vlak voor een hoge berg deed de fee wat stuifmeel van het vingerhoedskruid op de ogen van de moeder. Hierna gingen ze de berg in en de mensenmoeder zag een fantastische wereld. De fee gaf de moeder een mand vol fruit en brood mee. Daarna doofde ze de magie in de ogen van de mensenmoeder. De moeder echter zag nog wat betoverd vingerhoedskruid staan en depte daarmee op allebei haar ogen. Toen ging ze naar huis. Jaren later zag ze ineens de feeënmoeder weer. Toen deze merkte dat de mensenmoeder haar kon zien, blies ze vlug weer het stof uit haar ogen. De moeder had geluk, want meestal blazen de feeën dan ook het licht uit je ogen.

Hierna vertelt moeder aan Charlotte dat ze bijna naar school mag voor de zomertermijn. Charlotte is hier niet blij mee, zeker niet omdat de andere kinderen in de zomer niet naar school hoeven, maar thuis moeten helpen.

Charlotte bedenkt wat ze het beste kan doen en dan krijgt ze een heel goed idee. Moeder heeft alles wat ze weet over planten geleerd in Schotland en zij hoefde niet naar school. Dus Charlotte besluit om ook naar Schotland te gaan, dan hoeft ze tenminste niet naar school. Ze weet dat vader en moeder met een schip in Boston zijn aangekomen, dus het enige wat ze hoeft te doen is lopen naar Boston en dan een schip of brug vinden naar Schotland. Zo moeilijk kan dat niet zijn. Ze stopt een paar koekjes in haar zak en gaat op weg. Lydia is al ooit in Boston geweest en heeft vertelt hoe je daar moet komen. Charlotte gaat vrolijk op weg. Ze loopt door Roxbury en krijgt even gezelschap van een hond. Het is toch best ver. Als ze Roxbury uit loopt, ziet ze verder weg op een heuvel heel veel huizen. Ze loopt op een weg met moeras aan beide zijden. Ze weet niet zeker of het goed is, want Lydia vertelde dat er een soort brug-weg was met aan beide zijden zee. Maar toch loopt Charlotte door. Als ze al heel ver is, komt een wagen met ossen haar tegemoet. De meneer die er op zit, lijkt een beetje op vader en Charlotte besluit te vragen of ze wel de goede kant op gaat. De man lijkt niet alleen op vader, het is vader en hij herkent Charlotte ook. Hij stopt de wagen en vraagt verbaasd wat Charlotte doet, zo ver van huis en weet moeder er van. Charlotte vertelt wat ze plan is en dat ze naar Schotland wil en niet naar school. Vader legt haar uit dat Schotland niet dichtbij is, maar helemaal aan de andere kant van de zee. De zee is heel groot, hij heeft 3 maanden op een boot gezeten en moeder bijna 6 maanden. Er is geen brug naar Schotland. Charlotte mag niet eens alleen naar Boston. Vader neemt Charlotte mee terug naar huis en als straf moet ze een week lang alleen afdrogen en opruimen. Diezelfde avond nodigt Vader het hele gezin uit om mee te gaan. Hij neemt iedereen mee naar een heuvel net buiten Roxbury. Vanaf deze heuvel kun je de zee zien tot aan de horizon. Hij toont iedereen hoe groot de zee is. Charlotte staat helemaal verbaasd te kijken.

Daarna wordt het toch echt tijd voor Charlotte om naar school te gaan. Tom gaat met haar mee en hij draagt de broodtrommel. Hij zwaait er mee en Charlotte is bang dat hij alle lekkere koekjes stuk maakt. Gelukkig komen ze de juf tegen en die loopt met hen naar school. De juf is lief en ze helpt Charlotte met alles. In de klas zit een meisje alleen en Charlotte gaat er naast zitten. Het meisje heeft Susan. De meisjes worden al heel snel vriendinnen. Ze studeren uit hetzelfde boek en eten en spelen samen. Eerst moeten ze het ABC leren en dat hardop in de klas opzeggen. Hierna leren ze lezen. Charlotte vindt het toch wel leuk op school. Dan op een dag, tijdens de les, komt iemand van de familie van Susan zeggen dat Susan na school met Charlotte mee naar huis moet. Omdat niemand uitlegt waarom, maken de meisjes zich zorgen. Maar juf en later moeder stellen hen gerust. Moeder zorgt dat de meisjes lekker logeren. De volgende morgen komt de vader van Susan haar halen en vertelt dat er een baby is geboren. Susan hoopt dat de baby een meisje is en Emmeline heet, maar het is een jongen die Robbert wordt genoemd. Omdat Susan een beetje teleurgesteld is, besluit Charlotte om haar pop dan Emmeline te noemen, als Susan dat een goed idee vindt.

Hierna komt er weer nieuws over de oorlog. Moeder is er erg boos op en loopt te mopperen tijdens het koken. De Engelsen hebben Washington, het Witte Huis, in brand gestoken. Terwijl ze moppert doet moeder alle kruiden bij het eten. Lewis komt vertellen dat Vader en Will deze middag niet thuis komen eten omdat het heel druk is in de smidse. Moeder gelooft niet dat deze drukte alleen maar is omdat er veel gemaakt moet worden. De mannen willen gewoon het laatste nieuws horen. Maar, ze maakt iets lekkers en het is niet erg als er wat minder mensen aan tafel zitten. Die middag zitten moeder en de kinderen aan tafel. Als de kinderen de eerste hap nemen, blijkt dat moeder veel teveel Spaanse peper in het mengsel heeft gedaan en dat het niet te eten is. Moeder vindt dat ook en hoewel eten verspillen echt een slechte gewoonte is, neemt ze de kinderen mee naar buiten en begraaft het eten in de tuin als mest. Ze vertelt er zelf bij dat de Engelsen er voor gezorgd hebben dat zij het eten heeft verprutst. Omdat de stemming somber en verdrietig is, besluit moeder dat Lydia moet zingen. En ze neemt de kinderen mee in een dans in de achtertuin die nog een tijd duurt.

Heel soms, als moeder even niets voor haar te doen heeft, gaat Charlotte naar de smidse. Ze zorgt dan dat niemand haar ziet en kijkt naar Vader en Will die een hoefijzer maken, praten met andere mannen of gereedschap nakijken. Ze kijkt naar haar broers die kleine klusjes in de smidse doen, maar zichzelf heel belangrijk vinden. Dan hoort ze dat de Engelsen Baltimore hebben aangevallen en fort Henry.  De aanval is mislukt! Er is een gedicht voor geschreven en dat staat nu in alle kranten. Het wordt voorgelezen en diezelfde avond vraagt Vader aan Moeder ook om het voor te lezen.

Dan hoort Charlotte dat Vader aan Moeder vertelt dat Will als soldaat deel gaat nemen aan de oorlog. Charlotte schrikt hier zo van dat ze de kan met stroop uit haar handen op de grond laat vallen. Ook dit is zo erg dat ze snel wegrent naar de hooizolder en daar gaat liggen huilen. Moeder komt haar halen en praat met haar over de oorlog en dat ze trots moeten zijn dat Will gaat helpen om het land te bevrijden. Ze gaan allemaal mee om Will uit te zwaaien. Dan zien ze voor het eerst zijn ouders en Lucy. Charlotte houdt Emmeline goed vast als ze Will uitzwaaien. Moeder heeft haar gezegd dat dingen nooit hetzelfde blijven en Charlotte ziet in hoe waar dat dat is.

Tekeningen:

Boek met harde kaft:

Er staan algemene plaatjes boven ieder hoofdstuk. Plaatjes van een appel, serviesgoed, vogel, hoefijzer, hoepel, mand, riet, pop, vogel, een boek, dorpje op een heuvel en een vingerhoedje. Er staan een paar grote tekeningen in het boekTtekeningen van een kind die loopt op een weg. Charlotte die voor de klas iets opzegt. Vader in de smidse. Een groot huis langs een weg.

Boek met zachte kaft:

Er staan geen tekeningen in het boek. Op de kaft staat een foto.

Eigen mening:

Ik heb dit boekje 2x. Een dunne versie, met een echt meisje op de kaft en een versie met harde kaft en tekeningen. Dat is een oud bibliotheekboek. Het verhaal is hetzelfde. Het dunne boekje heeft nog wat extra aanvullingen.

Het boekje met dunne kaft had ik eerst, om in ieder geval het verhaal te hebben, maar daarna verzamelde ik de andere delen van de serie met de andere kaften en toen heb ik dit deel opnieuw gekocht. Vandaar dus dubbel. Het boekje met de dunne kaft was wel echt nieuw en niet tweedehands.

 

Written by: Melissa Wiley

Illustrations by: Don Andreasen/ no illustrations

Publisher: HarperTrophy

ISBN: 0-06-028201-0

  978-0-06-114828-6

Hard/Softcover, English

Number of pages: 135 + extra/ 195

Resume:

This book is part 1 of the Charlotte Series.

SPOILER!

Charlotte is about 4, almost 5 years old, at the beginning of this book. She helps her mother Martha and sister Lydia set the table for dinner on Saturday evening. This is always a special meal, because father and the brothers have finished their work in the forge and because Sunday is a day of rest. On Saturdays there is sugar syrup for dinner and Charlotte likes that very much. She has her own “Saturday family” and she doesn't tell anyone that little secret. By this family she means the jug of syrup, the butter dish and the jug of apple juice. The real family consists of children Lydia, Lewis, Tom, Charlotte and baby Mary. The war of independence against the English has begun and it is often discussed within the family. Charlotte doesn't understand it much. In Boston, the large city near Roxbury, the English are blocking the port, preventing trade from taking place.

This Saturday evening the jug of syrup is missing for dinner. Suddenly war is getting close, because the blockade means there is no more syrup for sale. Charlotte doesn't think it's fair that the jug is missing, because her secret family is now incorrect. There is talk about the blockade and Lewis comments in a way that his parents do not appreciate. When he is warned about his language, it is mentioned that his father will never use these words. Not his father…. But his mother did! Mother feels addressed and has to laugh when her own son reprimands her. Saturday evening with the family is fun. Charlotte also likes it when mother asks her to help prepare Sunday dinner. And although no one is really worried about the war, Charlotte thinks the world is big and the English are annoying.

In addition to father, Lewis and Tom, Will also works in the forge. This young man lives with the family during the week and is home on Sundays. Charlotte adores the young man and secretly hopes that Lydia will one day marry him. Will knows everything about birds and has shown Charlotte a bird's nest and tells her that the crow does not live in America. Lydia and Charlotte have to do the work in the bedrooms first every morning and on Monday mornings Charlotte always tries to be quick so that she can still talk to Will. At first this morning there seems to be no one downstairs, but then mother comes in with the milk and she sends Charlotte to the pantry to get something for the table. Charlotte notices that the oven is on and she knows that baking is about to start. She still has a few chores to do before dinner. At the table she tells Will that there is no more syrup. He listens to her carefully and tells her that this is what she notices about the war. Charlotte thinks about how nice it is that Will is back. However, that same morning, Will tells Mother that he has a girlfriend, Lucy, and that, once he has saved enough, they will get married and live near the blacksmith shop. At first Charlotte doesn't like it very much, but later she hopes that the friend Lucy will be nice and then things can only become more pleasant. After this it is high time to start baking. When Charlotte feels whether the oven is hot enough, mother is completely surprised that she can do it so well. Charlotte has always watched how mother did it and now she can decide for herself. When the oven is hot enough, the pies, cakes and breads are baked.

Spring is finally here and that brings a lot of work. Father is busy in the forge where the men come to have their horses shoed, their tools made and at the same time news and stories are told. It is often about the war and the state of affairs. Mother starts with the garden, together with her daughters. People often talk about the war in the room in the evening when everyone is sitting together. Lewis and Tom learn a lot in the forge and have a lot to tell. They also have an opinion about it, which is sometimes adjusted by their parents in the evening. Charlotte also learns something about the war from these conversations.

Then it will be Charlotte's birthday. She is turning 5 years old. Mother thinks it's time she learned to make doll clothes and she gets a piece of cloth. When Charlotte says she doesn't have a doll, she also gets a doll made from a clothespin. She makes beautiful clothes herself. Because mother said to think carefully about the name of the doll, the doll does not get a name right away. She is Charlotte's great treasure and she takes doll with her everywhere in her apron pocket.

The next day they work in the garden again. Charlotte is surprised that mother knows so much about herbs and asks how that is possible. Mother says that in the past, in Scotland, she learned everything from an old woman who lived alone on the heath. Mother always talks a lot and fast and she loves to sing. What she is also good at is telling stories Charlotte thinks about what she can do best and then she gets a very good idea. Mother learned everything she knew about plants in Scotland and she didn't have to go to school. So Charlotte decides to go to Scotland too, at least then she doesn't have to go to school. She knows that Mother and Father arrived in Boston on a ship, so all she has to do is walk to Boston and then find a ship or bridge to Scotland. It can't be that difficult. She puts a few cookies in her pocket and heads out. Lydia has been to Boston before and has told her how to get there. Charlotte happily sets off. She walks through Roxbury and is briefly joined by a dog. It's quite far anyway. As she walks out of Roxbury, she sees many houses further away on a hill. She is walking on a road with swamp on both sides. She's not sure if it's right, because Lydia said there was a kind of bridge-road with the sea on both sides. But Charlotte continues walking. When she has already gone a long way, a wagon with oxen approaches her. The gentleman sitting on it looks a bit like father and Charlotte decides to ask if she is going in the right direction. The man not only looks like father, he is father and he recognizes Charlotte too. He stops the wagon and asks in surprise what Charlotte is doing, so far from home and if mother knows about it. Charlotte explains her plan and that she wants to go to Scotland and not to school. Father explains to her that Scotland is not nearby, but all the way on the other side of the sea. The sea is very big, he has been on a boat for 3 months and mother for almost 6 months. There is no bridge to Scotland. Charlotte isn't even allowed to go to Boston alone. Father takes Charlotte back home and as punishment she has to dry and clean up alone for a week. That same evening, Father invites the whole family to come along. He takes everyone to a hill just outside Roxbury. From this hill you can see the sea to the horizon. He shows everyone how big the sea is. Charlotte looks completely surprised.

Then it's really time for Charlotte to go to school. Tom goes with her and he carries the lunch box. He waves it around and Charlotte is afraid that he will break all the delicious cookies. Fortunately, they meet the teacher and she walks them to school. The teacher is sweet and she helps Charlotte with everything. A girl sits alone in class and Charlotte sits next to her. The girl is Susan. The girls quickly become friends. They study from the same book and eat and play together. First they have to learn the ABCs and say them out loud in class. After this they learn to read. Charlotte does enjoy school. Then one day, during class, someone from Susan's family comes and says that Susan has to go home with Charlotte after school. Since no one explains why, the girls become concerned. But their teacher and later mother reassure them nothing is wrong. Mother makes sure the girls have a nice stay. The next morning, Susan's father comes to get her and tells her that a baby has been born. Susan hopes the baby is a girl and is called Emmeline, but it is a boy called Robbert. Because Susan is a bit disappointed, Charlotte decides to name her doll Emmeline, if Susan thinks that is a good idea.

After this there will be news about the war again. Mother is very angry about it and grumbles while cooking. The English set fire to Washington, the White House. While she grumbles, mother adds all the spices to the food. Lewis comes to say that Father and Will are not coming home for dinner this afternoon because the forge is very busy. Mother does not believe that this hustle and bustle is just because there is a lot to be done. The men just want to hear the latest news. But, she makes something tasty and it doesn't matter if there are fewer people at the table. That afternoon, mother and the children are sitting at the table. When the children take the first bite, it turns out that mother has put way too much chili pepper in the mixture and that it is unedible. Mother thinks so too and although wasting food is really a bad habit, she takes the children outside and buries the food in the garden as manure. She herself says that the English caused her to spoil the food. Since the mood is somber and sad, mother decides that Lydia should sing. And she takes the kids in a backyard dance that lasts for some time.

Very occasionally, when mother has nothing to do for her, Charlotte goes to the forge. She then makes sure no one sees her and watches fther and Will making a horseshoe, talking to other men or checking tools. She watches her brothers who do small jobs in the forge, but consider themselves very important. Then she hears that the English have attacked Baltimore and Fort Henry. The attack failed! A poem was written for it and it is now in all the newspapers. It is read aloud and that same evening Father asks Mother to read it too.

Then Charlotte hears Father telling Mother that Will is going to take part in the war as a soldier. Charlotte is so shocked by this that she drops the can of syrup from her hands onto the floor. This is also so bad that she quickly runs away to the hayloft and lies down there to cry. Mother comes to pick her up and talks to her about the war and that they should be proud that Will is going to help liberate the country. They all go along to see Will off. Then they see his parents and Lucy for the first time. Charlotte holds Emmeline tightly as they wave goodbye to Will. Mother has told her that things never stay the same and Charlotte sees how true that is.

Drawings:

Hardcover book:

There are general pictures above each chapter. Pictures of an apple, crockery, bird, horseshoe, hoop, basket, reed, doll, bird, a book, village on a hill and a thimble. There are a few large drawings in the book Drawings of a child walking on a road. Charlotte reciting something in front of the class. Father in the forge. A large house along a road.

Softcover book:

There are no drawings in the book. There is a photo on the cover.

Own opinion:

I have this booklet twice. A thin version, with a real girl on the cover and a hardcover version with drawings. That's an old library book. The story is the same. The thin booklet has some additional additions.

I first had the book with a thin cover, to at least have the story, but then I collected the other parts of the series with the other covers and then I bought this part again. Hence double. The book with the thin cover was really new and not second-hand.